Penyelesaian Nayef Al-Rodhan

Kedua-dua syarikat teknologi dan kerajaan telah mula berusaha untuk menangani cabaran politik pascakebenaran. Dalam artikel jurnal Global Policy, profesor Nayef Al-Rodhan mencadangkan empat jawapan tertentu:[45]

1. Meningkatkan alat teknologi semakan fakta. Sebagai contoh, Jerman telah meminta Facebook memperkenalkan alat penapisan berita palsu.
2. Penglibatan dan ketampakan yang lebih besar kepada saintis dan komuniti saintifik. UK, sebagai contoh, mempunyai beberapa siri jawatankuasa Parlimen di mana saintis dipanggil untuk memberi keterangan, dan membentangkan penyelidikan mereka untuk memaklumkan penggubalan dasar.[46] Begitu juga di Kanada, peranan Ketua Penasihat Sains telah diwujudkan semula dan setiap jabatan yang mempunyai keupayaan saintifik yang kecil diperlukan untuk membangunkan dasar bagi integriti saintifik.[47]
3. Tindakan kerajaan yang lebih kuat. Di negara seperti Republik Czech, unit baharu telah ditubuhkan untuk menangani berita palsu.[48] Cabaran yang paling penting di sini adalah untuk memastikan usaha yang diterajui oleh kerajaan itu tidak digunakan sebagai alat sekatan.
4. Mengamankan berita palsu. Penting untuk menganggap politik pascakebenaran sebagai soal keselamatan dan merangka usaha global untuk menentang fenomena ini. Pada Mac 2017, Pelapor Khas PBB mengenai Kebebasan Berpendapat dan Bersuara, OSCE, dan Pertubuhan Negara-Negara Amerika telah mengeluarkan Deklarasi Bersama mengenai "Kebebasan Bersuara dan Berita Palsu, Disinformasi dan Propaganda" untuk memberi amaran terhadap kesan berita palsu, tetapi, pada masa yang sama, mengecam sebarang percubaan sekatan oleh kerajaan.[49][50]

Penyelesaian Sophia Rosenfeld

Dalam bukunya 2019, Democracy and Truth: A Short History, ahli sejarah Amerika Sophia A. Rosenfeld mengesyorkan yang berikut sebagai penyelesaian yang berpotensi untuk menangani politik pascakebenaran:[51]

1. Galakkan penyampaian kebenaran dan penyemakan fakta sebagai komitmen etika yang mana orang harus komited dalam kehidupan awam. Rosenfeld mengesyorkan agar masyarakat menggesa wartawan dan tokoh awam untuk mencari dan berkongsi "maklumat yang kukuh secara empirik, disahkan dengan teliti" dan bukannya spekulasi.
2. Elakkan membuka semula "perdebatan yang diselesaikan," seperti kerataan bumi, dalam usaha untuk memastikan "keseimbangan". Dengan berbuat demikian, beliau menulis, sediakan platform untuk tuntutan dan idea yang menawarkan sedikit nilai kepada badan pengetahuan sedia ada.
3. Tekanan syarikat teknologi dan media sosial untuk memerangi kempen disinformasi. Rosenfeld berhujah bahawa tapak media sosial membenarkan kempen disinformasi yang mencolok tersebar lebih cepat daripada maklumat yang disahkan.
4. Beralih kebebasan bersuara mutlak. Beliau menegaskan bahawa membenarkan dakwaan palsu seperti teori konspirasi penembakan Sekolah Rendah Sandy Hook untuk disebarkan menyebarkan bahaya secara am.
5. Melindungi integriti institusi politik. Integriti pilihan raya dan badan kehakiman bebas, hujah Rosenfeld, adalah kunci untuk melindungi masyarakat daripada bahaya politik pascakebenaran. Beliau memberi amaran tentang "pengaruh putar belit" wang terhadap maklumat yang dilihat dan dibaca oleh pengundi menjelang pilihan raya. Mahkamah, beliau menulis, adalah penting untuk melindungi pencari kebenaran dan untuk menentukan kebenaran itu sendiri dalam hal pertikaian politik, sivil dan jenayah.
6. Meningkatkan literasi maklumat masyarakat melalui pendidikan. Rosenfeld mengesyorkan bahawa, bermula dengan pendidikan rendah dan menengah, pelajar harus belajar cara menilai kebenaran dakwaan yang mereka hadapi serta mempunyai apa yang layak sebagai bukti yang boleh dipercayai.
7. Galakkan bantahan tanpa kekerasan terhadap pembohongan dan korupsi, dan menyokong kebenaran. Rosenfeld memetik bantahan untuk menyokong kamera badan polis sebagai contoh.